Julia Hartwig "Czułość"

Pa­trzy na cie­bie za­darł­szy głów­kę do góry
Je­steś jej nie­bem i two­ja twarz sta­no­wi na tym nie­bie
słoń­ce i nie­po­go­dę
Jest ma­łym pi­sklę­ciem któ­re chcia­ło­by usiąść wśród ga­łę­zi two­ich ra­mion
peł­na świer­go­tów i tak od cie­bie za­leż­na
że wzru­szy­ło­by to na­wet ser­ce z ka­mie­nia
Już tyle lat mi­nę­ło a w lu­strze w któ­re pa­trzysz
wciąż jesz­cze jawi ci się ob­raz jej ma­lut­kiej
sto­ją­cej obok cie­bie z za­dar­tą głów­ką
i za­po­mnia­ną już dziś proś­bą czy py­ta­niem
na któ­re te­raz od­po­wie­dzieć za póź­no

Julia Hartwig