Weszłaś prosto z nocy
I miałaś w dłoniach kwiaty,
Teraz przyjdziesz z ludzkiego zamętu,
Ze zgiełku słów mówionych o tobie.
Mnie, co widziałem cię wśród rzeczy pierwszych,
Gniew ogarniał, gdy wymawiano twe imię
W miejscach pospolitych.
Chciałbym, żeby chłodne fale opłynęły
mój umysł
I żeby świat usechł jak zwiędły liść
Albo jak puch dmuchawca, i żeby wiatr go porwał,
Bym cię znów mógł odnaleźć –
Samą.
Henri Cartier-Bresson Ezra Pound, Venice 1971
(to właśnie do tego portretu nawiązuje Darek Foks.
