Myślę: Aleje, Zjazd, Powiśle.
Nie las, nie łąka, nie łan zboża,
Lecz Krzywe Koło, Wspólna, Hoża.
Tobie Ojczyzna – wioska, ruczaj,
Mnie Mokotowska, Bracka, Krucza.
A kiedy bierze mnie tęsknota,
To myślę: Chmielna... marzę: Złota...
Jeśli mam zginąć dobry Boże,
To za spalone domy Hożej.
Jeśli mam zginąć – niech mnie zniszczą
Za Nowy Świat podobny zgliszczom,
Za Świętokrzyską zrujnowaną,
Za Dobrą, Twardą i Drewnianą...
Lecz przedtem daj mi ujrzeć latem
Księżyc idący Mariensztatem...
Wiersz został napisany w Oflagu II/C w Woldenbergu (na zdjęciu), ale przedostał się także do innych obozów jenieckich.
Andrzej Nowicki - poeta, satyryk, tłumacz, scenarzysta. Studiował prawo
i polonistykę na UW. Od 1930 współpracował z „Cyrulikiem Warszawskim”.
W 1935 należał do współzałożycieli „Szpilek”. Wojnę spędził w obozach
jenieckich. W latach 1945-1956 przebywał w Londynie. Po powrocie do
Kraju znów związał się ze „Szpilkami”.
 |
| Uroczystości pogrzebowe w Oflagu II/C w Woldenbergu |
