William Wordsworth "Stonehenge"

Filarze Stonehenge! Tak dumny by dać
wskazówkę a mimo to zachować
Swe sekrety, Ty, który kochasz stać i
słyszeć
Równinę rozbrzmiewającą wiatrem
trąby powietrznej,
Więźniu bezkresnego roku osamotnionej
Natury;
Jeśli nawet widziałeś nikczemny ryk
olbrzyma
By złożyć w ofierze jego tłumy żywych
ludzi,
Czy przed twym obliczem kiedykolwiek
pojawił się nędznik,
Który w swym sercu jęczał od bólu
śmiertelniejszego
Niż ten, który przywiedziony przez burzę,
u Ciebie schronienie może zdobyć.

Pile of Stone-henge!

so proud to hint yet keep

Thy secrets, thou that lov'st to
stand and hear
The Plain resounding to the whirlwind's sweep,

Inmate of lonesome
Nature's
endless year;
Even if thou saw'st the giant wicked roar

For sacrifice its throngs
of living men,
Before thy face did ever wretch
appear,
Who in his heart had groaned with deadlier pain
Than he who, tempest-driven,
thy shelter now would gain."
Section XIV, "Guilt and Sorrow;

or Incidents upon Salisbury Plain