John Keats "Gdy mnie ogarnia lęk"

Gdy mnie ogar­nia lęk, że być prze­sta­nę,
Nim pió­ro cały plon my­śle­nie zbie­rze,
Nim sto­sy ksią­żek nad tym zżę­tym ła­nem
Sta­ną jak cięż­kie od ziar­na spi­chle­rze;

Gdy wi­dzę nocą, jak nade mną krą­ży
Chmu­ra po­sta­ci w bal­la­dach ukry­ta,
I my­ślę o tym, że mogę nie zdą­żyć
Za ich cie­nia­mi, choć je pra­wie chwy­tam;

I kie­dy czu­ję - czło­wiek ma­łej mia­ry -
Że i ty znik­niesz ra­zem z gwiazd obie­giem,
Że nie do­się­gną mnie już ni­g­dy cza­ry
Śle­pej mi­ło­ści - wte­dy świa­ta brze­giem
Sam idąc my­ślę tak dłu­go, aż w koń­cu
Mi­łość i sła­wa w pu­stym giną słoń­cu.

(przekład Ju­liusz Żuław­ski)

---